Најчитаниот и најпопуларниот роман на Кристин Хана – „Славејот“
Дејствието во овој роман на Кристин Хана, кој важи за една од нејзините најчитани и највисоко оценувани книги, се одвива во Франција, во 1939 година. Настаните ги следат двете сестри, Изабел и Виен Моријак, низ нивното тешко детство откако ја загубиле нивната мајка, сè до суровоста на Втората Светска војна која од корен ги менува нивните животи.
Виен живее во едно француско селце, заедно со нејзината ќерка Софи и сопругот Антоан. Откако Германците ќе ја окупираат Франција, Антоан заминува во војна, оставајќи ги Виен и Софи на милоста на немилоста на окупаторите. Виен е кршлива и плашлива, но војната ја учи да биде храбра и цврста, надевајќи се на денот кога Антоан ќе се врати дома.
Изабел отсекогаш била многу поразлична од нејзината сестра. Вистинска бунтовничка уште од дете, таа одбива да остане меѓу толпата жени кои се плашат да преземат нешто, па по отпочнувањето на војната таа се приклучува кон тајните групи за ослободување на Франција и таму се запознава во мистериозниот партизан Гејтон. Изабел започнува тајна акција при која преку Пиринеите, ги пренесува преживеаните британски пилоти во Шпанија.
Ова е една од оние книги кои зборуваат за ужасот на војната, за гладот, мачењето, болката, страдањето, изживувањето, борбата за опстанок и надежта за посветли денови. Но, она што мене ме освои кај оваа книга, беше тоа што приказната за Втората Светска војна е раскажана низ очите на две жени, две хероињи, за чии ликови Кристин Хана била инспирирана од вистинска личност, Andrée de Jongh. Во океанот од книги кои зборуваат за еден страшен период од историјата, „Славејот“ ја прикажува храброста, издржливоста, упорноста и моќта на жените. За разлика од други историски книги кои раскажуваат за истите мрачни настани, овојпат фокусот не беше на некоја љубовна приказна која ја преживува војната, туку светлото беше фрлено врз жената и што таа може да направи за не само да преживее во ужасни услови, туку и да им помогне на другите.
Раскажувањето течеше лесно, а аудио изданието на книгата беше одлично. Ликовите беа многу допадливи и топли. Имаше некои работи во приказната кои не ми се допаднаа, но генерално впечатокот кој ми го остави е позитивен.
“Men tell stories. Women get on with it. For us it was a shadow war. There were no parades for us when it was over, no medals or mentions in history books. We did what we had to during the war, and when it was over, we picked up the pieces and started our lives over.”
“I am a mother and mothers don’t have the luxury of falling apart in front of their children, even when they are afraid, even when their children are adults.”
“If I have learned anything in this long life of mine, it is this: In love we find out who we want to be; in war we find out who we are.”
“But love has to be stronger than hate, or there is no future for us.”
“With all the risks they were taking, love was probably the most dangerous choice of all.”
“They are not lost. Nor are they in a better place. They are gone. As I approach the end of my years, I know that grief, like regret, settles into our DNA and remains forever a part of us.”
“Their kiss was sad, an apology almost, a reminder of what they’d once shared.”
