„Песната на речните птици“ – Лиса Вингејт
За стотиците кои исчезнаа
и за илјадниците кои не исчезнаа.
Нека не се заборават
вашите приказни.
Најновиот роман на Лиса Вингејт, под оригинален наслов “Before We Were Yours” e инспириран од вистинска приказна за еден од најморничавите скандали во САД, поврзан со киднапирање и продавање на сиромашни деца. Романот паралелно нè води низ две приказни, раскажани во две временски рамки.
Мемфис, 1939: Повеќечленото семејство Фос живее безгрижно на нивната т.н. брод-куќа на реката Мисисипи. Сиромашни, но среќни, покрај четирите девојчиња и едно момче, семејството очекува принова, а највозбудена за нејзината улога на постара сестра е 12 годишната Рил. Една вечер, за време на страшна бура на реката, нејзините родители ќе мораат да заминат во болница, оставајќи ја Рил да се грижи за останатите деца. Таа вечер, пред нивниот дом се појавуваат непознати луѓе кои ги грабнуваат и ги носат во сиропиталиште, кажувајќи им дека наскоро ќе бидат вратени кај нивните родители. Сепак, Рил наскоро сфаќа дека тоа никогаш нема да се случи…
Јужна Каролина, сегашно време: Ејвери Стафорд има сè што може да посака. Стабилна кариера како обвинител, згоден вереник и раскошна свадба на повидок. Со татко кој е успешен во политиката, нејзиното презиме ѝ отвара многу врати и ѝ нуди многу привилегии. Сред политичка кампања, нејзиниот татко се разболува, а таа се враќа во семејниот дом за да му помага. Сосема случајно, Ејвери започнува да копа по минатото на нејзиното семејство, откривајќи многу длабоки тајни врзани за нејзината баба.
Приказната сама по себе е толку мрачна и тешка, што знаејќи дека настаните вистински се случиле, не можете да не почувствувате гнев во име на сите деца кои биле отргнати од нивните семејства и дадени на посвојување. Деца чија судбина целосно се сменила откако завршиле во ужасните сиропиталишта, каде биле третирани само како потенцијална заработка, а потоа биле продавани на богати семејства.
Многу ми се допадна стилот на раскажување, беше живописен и имав целосна слика во глава додека ја читав. Ликовите беа многу допадливи и топли и лесно ми прираснаа за срце. Низ текот на раскажувањето имаше многу убави цитати, како извезени низ приказната, правејќи ја поукрасена и пораскошна.
“But the love of sisters needs no words. It does not depend on memories, or mementos, or proof. It runs as deep as a heartbeat. It is as ever present as a pulse.”
“A woman’s past need not predict her future. She can dance to new music if she chooses. Her own music. To hear the tune, she must only stop talking. To herself, I mean. We’re always trying to persuade ourselves of things.”
“Life is not unlike cinema. Each scene has its own music, and the music is created for the scene, woven to it in ways we do not understand. No matter how much we may love the melody of a bygone day or imagine the song of a future one, we must dance within the music of today, or we will always be out of step, stumbling around in something that doesn’t suit the moment.”
“People don’t come into our lives by accident.”
“One of the best things a father can do for his daughter is let her know that she has met his expectations. My father did that for me, and no amount of effort on my part can fully repay the debt.”
“We plan our days, but we don’t control them.”
“What the mind don’t ’member, the heart still know. Love, the strongest thang of all. Stronger than all the rest.”
“Nothing takes you from thirty years old to thirteen faster than your mother’s voice rebounding up the stairs like a tennis ball after a forehand slice.”
Овој роман од неодамна е преведен и на македонски јазик, во издание на Сакам книги и морам да признаам дека нашиот наслов ми се допаѓа многу повеќе 🙂
