„Град на девојки“ – Елизабет Гилберт

Во 1940 година, деветнаесетгодишната Вивијан Морис е исфрлена од колеџот на кој студира. Таа не се интересира за студирањето, па нејзините богати родители ја испраќаат во Менхетн да живее со нејзината тетка Пег, која е сопственик на театар наречен Лили Плејхаус. Таму Вивијан се запознава со низа неконвенционални и харизматични ликови, секој од нив посебен и уникатен на свој начин. Таа го запознава Њујорк од една сосема поинаква перспектива, благодарение на нејзиното необично опкружување. Но, кога Вивијан ќе направи грешка што резултира со скандал, нејзиниот свет се превртува наопаку.
Денес, на деведесет и пет годишна возраст, Вивијан ја раскажува нејзината приказна, сеќавајќи се на настаните од нејзината младост и сите животни прилики и неприлики кои ја оформиле како личност.

Ова е книга која освен тоа што беше номинирана за Goodreads choice за 2019 година во категоријата историска фикција, Амазон ја смести на седмото место за најдобри книги за оваа година. Па, сосема оправдано, очекувањата ми беа мошне високи и многу се израдував кога видов дека иако е релативно нова книга, веќе има аудио верзија која ја слушав изминатава недела. Сепак, и покрај она што го споменав, како и високите оценки и генерално позитивните коментари на Goodreads за овој последен наслов на Гилберт, ги имав предвид и оние коментари со една или две ѕвездички, па знаев дека постои можност да не ми се допадне. На крајот, размислувајќи меѓу 3 и 4 ѕвездички, одлучив сепак да бидам дарежлива и да ѝ ја дадам повисоката оценка.

Ова е прва книга од Гилберт која ја читам, иако позната ми е приказната од „Јади, моли се и уживај“ бидејќи го гледав филмот. “City of Girls” во суштина го раскажува целиот животен пат на Вивијен, која од бунтовна студентка, разгалена припадничка на богато семејство, завршува под закрила на нејзината тетка. Истражувајќи ги темите за женската сексуалност и промискуитетот, Вивијан се впушта во еден сосема поинаков свет кој ѝ дава нов поглед кон животот. Искрено кажано, не знам зошто нејзините родители сметаа дека живеењето со тетка ѝ која води театар би било добра идеја по нејзиното напуштање на колеџот, но тоа е веќе друга тема 😀
Сите ликови ми беа допадливи, иако Вивијан на моменти имаше одредени иритирачки потези, но генерално ми беше симпатична. Нејзиниот начин на однесување буквално го покажуваше она дека „Еднаш се живее“, па поради тоа запаѓаше во проблеми.

Можам да кажам дека приказната беше богата. Беше прикажан животот во театарот, шоу бизнисот, растењето и созревањето на Вивијен во тие услови, нејзините пријателства и љубови, а истовремено и последиците од војната и живеењето за време на истата. Ми се допадна самата енегија која нè движеше низ раскажувањето, имав чувство дека можам да ја „видам“ приказната, со сите нејзини бои и форми.

Аудио верзијата беше прекрасна, една од најдобрите кои сум ги слушала. Апсолутно ми се допадна нарацијата, забавна беше и лесно можев да ги замислам сите ситуации благодарение на интерпретацијата.

Имаше убави цитати, од кои ќе споделам тука неколку:

“The world ain’t straight. You grow up thinking things are a certain way. You think there are rules. You think there’s a way that things have to be. You try to live straight. But the world doesn’t care about your rules, or what you believe. The world ain’t straight, Vivian. Never will be. Our rules, they don’t mean a thing. The world just happens to you sometimes, is what I think. And people just gotta keep moving through it, best they can.”

“Never has it felt more important for me to tell stories of joy and abandon, passion and recklessness. Life is short and difficult, people. We must take our pleasures where we can find them. Let us not become so cautious that we forget to live.”

“When women are gathered together with no men around, they don’t have to be anything in particular; they can just be.”

“If you’re a coward, and let’s just say that you are, for the sake of argument–it means nothing. My Aunt Peg, she’s an alcoholic. She can’t handle drinking. It ruins her life and turns her into a mess–and do you know what that means? It means nothing. Do you think it makes her a bad person? Of course not–it’s just the way she is. Alcoholism just happened to her, Frank. Things happen to people. We are the way we are–there’s nothing to be done for it. My Uncle Billy–he couldn’t keep a promise or stay faithful to a woman. It meant nothing. He was a wonderful person, Frank, and he was completely untrustworthy. It’s just how he was. It didn’t mean anything. We all still loved him.”

“Love is like that is a deep well with steep sides. Once you fall in, that’s it. You will love that person always.”

“People will tell you not to waste your youth having too much fun, but they’re wrong. Youth is an irreplaceable treasure, and the only respectable thing to do with irreplaceable treasure is to waste it. So do the right thing with your youth, Vivian—squander it.”

“The secret to falling in love so fast, of course, is not to know the person at all. You just need to identify one exciting feature about them, and then you hurl your heart at that one feature, with full force, trusting that this will be enough of a foundation for lasting devotion.”

“When we are young, Angela, we may fall victim to the misconception that time will heal all wounds and that eventually everything will shake itself out. But as we get older, we learn this sad truth: some things can never be fixed. Some mistakes can never be put right – not by the passage of time, and not by our most fervent wishes, either. In my experience, this is the hardest lesson of them all.”